vrijdag 10 mei 2013

Achter de schermen

Schermen brengen over het algemeen niet veel goeds en niet veel soeps. Toch zijn schermen niet meer weg te denken uit mijn leven. Zat ik vroeger uren op mijn kamer boeken te lezen en bestudeerde ik de encyclopedie die mijn ouders hadden aangeschaft als een ware antropoloog, tegenwoordig breng ik die tijd door achter de PC, tot mijn gezin begint te klagen, dat ik nog geen thee heb gezet.

De televisie:

Regelmatig zap ik van het ene naar het andere kanaal, waarbij op de ene zender man en vrouw elkaar aflebberen en als je dan je hoofd wegdraait, en ondertussen probeert te zappen, en met een oog op de t.v. constateert dat op de andere zender iemand zo juist zijn of haar achterwerk of voorgevel open en bloot tentoonstelt. Beelden van goede maar vooral van slechte tijden, liefde, geweld, schoonheid, vunzigheid, zin en onzin wisselen elkaar in no time af. Mijn arme brein moet al die beelden verwerken. Geen wonder dat ik soms ’s nachts onrustig in mijn bed lig te woelen na een avondje ongeoorloofde liefde, oorlog, terrorisme en heel veel andere ellende kijken.

Maar wat is het soms toch een genot om naar parels van documentaires van Tegenlicht of Andere Tijden te kijken, van wie de journalisten een andere blik op de werkelijkheid bieden. Het schenkt me nieuwe inzichten. En wat vergiet ik toch menig traantje bij het kijken naar Spoorloos, waardoor alle psychotherapie aan mij verspild is. Niets mooiers dan moeder of vader en kind die herenigd worden en meteen een klik hebben, ook al hebben ze elkaar in geen 20 jaar of meer gezien. Toch heb ik met mezelf afgesproken dat de televisie grotendeels uit blijft. Pas in de avond kijk ik er werkelijk naar.

De telefoon

Aangezien ik een ouderwets apparaat heb, heb ik niet zo veel last van dit scherm.
Vaak vergeet ik zelfs berichten te checken als ik een piepje hoor. Ik ben ook niet van plan om een
moderner exemplaar aan te schaffen. Maar als de baas het aanbiedt – eigenlijk om mij nog beter
in de gaten te kunnen houden  - zal ik dat aanbod niet afslaan. We moeten immers wel met de tijd mee. Anders kan ik straks mijn kids niet meer begrijpen, omdat ze een andere taal spreken, de digitaal wel te verstaan.

De computer

Dat is een wat pijnlijker onderwerp. Als ik thuis ben, zorg ik ervoor dat ik snel klaar ben met het huishouden om mij vervolgens te kunnen storten op de PC. Aan dit computerscherm ben ik helaas verknocht. Vooral omdat ik alles kan opzoeken via het internet en het – voila - op mijn scherm verschijnt. Zoek en gij zult vinden. Nou, iets vinden lukt mij wel. Helaas vind ik, behalve wat ik zoek, ook nog heel veel andere dingen die mij enorm afleiden, omdat ik ze toch eerst moet screenen. Tegelijkertijd worden in mijn hersenen alle woorden en beelden geabsorbeerd en op een tijdelijke schijf opgeslagen. Alhoewel ik na een week nagenoeg alles onbewust weer gewist. Wel irritant dat sommige dingen die je liever niet onthoudt, zo nu en dan ineens op je innerlijke beeldscherm verschijnen. Vooral als je aan het bidden bent.



Wat ik ook lastig vind, is om niet tien keer op een dag mijn mail te checken, of mijn o zo gezellige
Facebookpagina. Verwacht ik soms een teken van Boven of zo? En was ik eerst faliekant tegen
chatten via MSN, inmiddels chat ik er vrolijk op los. Soms chat ik onzin en stikt mijn chatbericht van de hhhhhhhhh’s, - en onlangs leerde ik wat OMG betekent - maar er zijn ook momenten dat de zusters en ik elkaar in vertrouwen nemen en we elkaars coaches for life zijn. Sommige van hen heb ik nog maar een of een paar keer in mijn leven gezien, maar ze zijn me dierbaar geworden. En gelukkig kan ik mijn PC ook zo instellen, dat ik gevrijwaard word van ellende die ik niet wil zien. Het enige wat me echt stoort en waar ik me niet tegen kan wapenen, is dat mensen elkaar op Facebook graag afkraken, afmaken en afserveren, denkende dat er geen verantwoording over hoeft te worden afgelegd. Wat scheelt er aan je opvoeding, dat je meent je zo asociaal te kunnen gedragen? Die mensen krijgen eerst een vriendelijk verzoek om hun leven te beteren en om vergeving te vragen, maar als ze daar juist nog opgefokter van raken, is het schluss. Blokkeren die hap!

Concluderend kan ik zeggen dat alle schermen destructieve kanten hebben, maar dat je zelf voor kiest de mate van beїnvloeding. Kies ervan wat je bevalt, negeer wat je niet nodig hebt en delete cq blokkeer onmiddellijk wat en wie je ziek zou kunnen maken of waar je gestoord van wordt.

Dit artikel was eerder gepubliceerd in Moslim Vandaag Exclusief. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten