Mijn hoofd is helemaal leeg

Als je de oversteek maakt naar een ander werelddeel, lijkt het net alsof je in een droom leeft. Alsof je de hele dag naar jezelf zit te kijken in je eigen film, maar dan in slow-motion. Mijn hoofd is helemaal leeg. Ik hoef er niet eens moeite voor te doen. Weg zijn de zorgen over morgen. En gisteren bestaat niet meer. Alles is betrekkelijk. Wat overblijft is 'nu'.

Het is een heel prettig gevoel, alsof ik tussen hemel en aarde zweef. Ik wou dat ik dit gevoel ook thuis in Nederland kon oproepen. Ik ben jaloers op de mensen die hun geest leeg kunnen maken. Mijn hoofd zit doorgaans bomvol. Een lieve vriendin heeft me al zo vaak gezegd: "Jij leeft in je hoofd." Als zij bij me is en mij begeleidt, zak ik direct af naar mijn lichaam en heb ik contact met 'de aarde', maar in mijn eentje lukt me dat nog niet. Hoe hard ik het ook probeer. Ik zeg nog niet, want op een dag, zo God het wil, zal het me wel lukken. Dat is mijn streven en mijn gebed. Rust in mijn hoofd, rust in mijn lichaam en mijn ziel.

Er is alleen een kleine maar. Het is mijn geweten dat van heel ver weg fluistert: "Je kan dan wel in een droom leven, maar vergeet je niet de realiteit in Syrië en Egypte?"

Nog een paar dagen, fluistert de ziel terug. Dan zullen al die beelden en woorden weer mijn hersens binnendringen. Dan zal de realiteit zich weer aan me opdringen. Nog een paar dagen, dan vertrekken we weer naar Nederland. Laat me nog even.....zweven.