Geen rotzooi op mijn bord

De afgelopen heeft mijn echtgenoot heel wat te verstouwen gehad. Het valt ook niet mee als je een vrouw in huis hebt die je tot drie keer toe bewust maakt van alle rotzooi die aan het voedsel wordt toegevoegd of van het dierenleed dat de dieren ondergaan die uiteindelijk op ons bordje terecht komen.

Ik kan me er zo druk om maken.

Bijvoorbeeld om de koe van wie ik de melk drink en die compleet uitgemolken al na zo'n vijf à zes jaar sterft, zo maakte het televisieprogramma Radar de afgelopen week bekend. Ook zien vele koeien nauwelijks het daglicht gedurende hun leven. Haar kalfjes worden na de geboorte gelijk weg gehaald bij de moeder en in een klein hokje gestopt met nauwelijks enige ruimte om te bewegen, laat staan om te spelen, om uiteindelijk binnen een jaar geslacht te worden. Arme beesten.

Ook maak ik me druk om de gekweekte vis, of liever de bacteriën op de vis die ervoor zorgen dat een eventuele antibioticakuur niet meer werkt, zo lazen we deze week op verschillende websites. Behalve die bacteriën zijn er wel meer zaken waar we ons zorgen over moeten maken. Want de gekweekte vis krijgt vismeel als voeding, waarin een giftige stoffen zitten, zoals dioxines en PCB's. De vissen worden bovendien vaak gekweekt in vakken in de oceaan, waarvan het nabijgelegen water vaak verontreinigd is met afvalstoffen, voedsel en antibiotica. De vissen die in de grote oceaan zwemmen, vergaat het ook al niet beter. Die zitten vol met plastic afval dat door de mens gedumpt is. Eet smakelijk.

Behalve via de media vang je ook van alles op in je kennissenkring. Ik was uitgenodigd voor een Turks ontbijt en kreeg allerlei heerlijke kaassoorten aangeboden van eigen makelij. Er lagen ook plakjes Goudse kaas, waarvan ik er ook eentje nam. Maar toen hoorde ik dat er op elk plakje iets gespoten wordt, zodat het langer goed blijft. Thuis ging het gelijk opzoeken: E 251 natriumnitraat, mogelijk kankerverwekkend. Ik dacht: alles, maar niet de Goudse kaas!

Tot slot schrok ik me rot toen ik hoorde dat het maandverband ook al niet veilig is. Vrouwen met baarmoederhalskanker werden door hun specialist aangeraden om per direct te stoppen met het gebruik van maandverband en al helemaal met tampons. Er zijn namelijk schadelijke stoffen aan toegevoegd, zoals dioxine, dat mogelijk kanker veroorzaakt. Het is in elk geval slecht voor het immuunsysteem van zowel man als vrouw. Het is namelijk ook in verband gebracht met de verminderde spermaproductie van de man. Waarom luiden deze specialisten dan niet de noodklok? Ik wist al dat het met de papieren luiers van onze baby’s slecht gesteld is. Wijs mij de moeder van wie het kind geen luieruitslag heeft gehad door de luiers? Volgens mijn schoonmoeder hadden de baby’s vroeger, met de wasbare katoenen luiers, nooit last van luieruitslag.

Deze brokken met schokkende informatie kwamen deze week mijn brein binnen. En ik vroeg me af of ik ooit nog onbekommerd zou kunnen genieten van eten met al die rotzooi die er in zit?

Maar eigenlijk weet ik het antwoord ook al. Ja hoor, ik blijf genieten van lekker eten. Op het moment van koken en eten denk ik niet aan alle gevaren waar ik aan bloot wordt gesteld, maar geniet ik van de smaak en de gezelligheid van het gezin.

Ik denk dat ik meer te stellen zal hebben met mijn man die in de stress schiet doordat hij nu meer geld moet gaan uitgeven, want gezond en puur eten kost wat.Toch zal ik hem onder lichte druk blijven zetten, omdat het voor de gezondheid en veiligheid van zijn eigen gezin is. Want het is natuurlijk van den gekke dat we wel bereid zijn om medicijnen en allerlei behandelingen te betalen die we nodig hebben voor onze welvaartsziekten, maar dat we op het preventieve vlak onze best niet willen doen vanwege het geld.  

Heeft de duivel niet beloofd om ons van alle kanten te belagen, van onderen, van boven, van links en van rechts? Ik besefte de afgelopen week ineens dat het daarbij niet alleen om het influisteren van woorden gaat, maar dat het veel verder reikt. Van alle kanten valt hij ons aan. Is het niet via door middel van de media, dan is het wel in ons eten, of in ons maandverband of in de luiers van onze kwetsbare baby’s.

Maar gelukkig zijn er verschillende wegen die wij kunnen bewandelen om ‘de duivel’ te vermijden. We kunnen besluiten, dat we geen rotzooi meer op ons bord willen. We kopen geen producten met E-nummers meer. Die zijn vaak toch niet halal, dus dat moet geen probleem voor ons zijn. We kunnen er voor kiezen te koken met verse producten van de markt of uit eigen tuin. En er zijn verschillende alternatieven voor ‘chemisch’ maandverband, zoals biologisch maandverband of wasbaar maandverband. Datzelfde geldt voor de luiers. Het scheelt ook nog eens handenvol geld als je wasbare luiers koopt. We laten onze hoofden niet hangen, maar blijven zoeken naar een gezondere leefstijl, zodat we niet alleen onszelf maar ook onze kinderen beschermen. We mogen niet vergeten,  dat we hier op aarde zijn gezet als rentmeester. We zijn verantwoordelijk voor het welzijn van mens, dier en de natuur. We moeten beseffen dat we onderdeel zijn van de kringloop en dat als wij slecht zorgen voor dier en natuur wij in feite onze eigen gezondheid verkwanselen.

www.optimalegezondheid.com, www.voedingscentrum.nl

Dit artikel is eerder gepubliceerd in het digitale magazine De Stem van de Ummah

25 jaar moslim

25 jaar geleden heb ik voor de islam gekozen. En ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Integendeel: ik ben steeds dankbaarder dat ik deel uitmaak van een gemeenschap die streeft naar een vreedzaam leven,  rechtvaardigheid, gelijkheid, broederschap.

Soms schrik ik van wat sommige moslims aanrichten in de wereld, maar dan besef ik dat deze mede-moslims 'net mensen zijn' en dat ik niet verantwoordelijk ben voor het kwaad dat zij verspreiden. Ze zijn niet mijn vrienden, maar ik zie ze wel als verdwaalde broeders en zusters die ik toewens dat ze weer op het rechte pad terugkeren. Ik ben me er ook van bewust dat al het negatiefs dat één criminele moslim waar ook ter wereld uitstort over de aarde, 100 x uitvergroot wordt in de media. En ik snap, dat er ook veel nieuws verzonnen wordt, omdat iemand beroemd hoopt te worden met zijn snelle leugens over de rug van een zondebok.

Soms laat God dingen gebeuren in mijn leven die ik in eerste instantie niet bepaald waarderen kan, maar nooit zal ik getergd "waarom?" de hemel in schreeuwen. Dat heb ik vroeger niet gedaan, toen ik nog geen moslim was, en dat doe ik nog steeds niet. Behalve dat dit niet in mijn aard ligt, weet ik ook, dat de problemen die op mijn pad komen ofwel door mij zelf zijn veroorzaakt ofwel een beproeving zijn, voor mijn eigen bestwil en voor mijn spirituele groei. En altijd als ik er later op terug kijk, besef ik: weer een les geleerd, weer wat wijzer geworden. Alhoewel ik me soms als een ezel gedraag die zich zelfs meer dan twee keer aan dezelfde steen stoot. Meestal heeft dat te maken met een overdreven vertrouwen in de mensheid. Toch stoot ik me liever nog een keer, dan dat ik me helemaal terugtrek in mijn huisje. Liever naïef dan verbitterd en verzuurd.

Geen zeepbel, geen bevlieging
25 jaar geleden koos ik voor de islam. Het was november 1989 en ik was net terug gekeerd vanuit Parijs, waar ik werkte als au pair. Ik was in Parijs eigenlijk al overtuigd dat de islam het ware geloof voor mij was, maar ik wilde zeker weten of ik in Nederland nog steeds overtuigd zou zijn, of dat ik wakker zou worden uit een mooie droom. Maar het was geen zeepbel, noch een bevlieging; de liefde voor God had zich in mijn hart gevestigd en zou nooit meer bekoelen. Soms staat mijn hart in vuur en vlam, soms ben ik zo mak als een lammetje.

En daar zat ik dan, helemaal alleen in een vakantiehuisje in Egmond aan Zee. Ik had een briefje in mijn handen waar op stond wat ik moest doen en wat ik moest zeggen om als moslim door het leven te gaan. Ik verrichtte de grote wassing door middel van een douche en sprak de volgende woorden uit: "Ik getuig dat er geen god is behalve Allah en dat Mohammed zijn dienaar en boodschapper is."

Jubelstemming
De weken er na was ik in jubelstemming. De hele dag door liep ik 'met God'. Ik verwachtte ook, dat dat gevoel niet meer weg zou gaan. Viel dat even tegen! Na de eerste beproevingen begreep ik waarom de profeet Mohammed had gezegd dat het leven als een gevangenis is voor de moslims. Het leven is immers niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Ik kreeg 'de volle laag' toen ik vertelde dat ik moslim was geworden. Bij de krant keken ze mij aan alsof ik een aliën was, vrienden belden niet meer terug; mijn ouders voelden zich in eerste instantie verraden. Ik begreep hun pijn. Voor hen was het alsof ik alles wat zij mij geleerd hadden overboord had gegooid. Daarnaast kwamen er ook in huis de eerste echtelijke scheurtjes. Mijn man had bijvoorbeeld eerst best wel moeite met alle blikken die hij kreeg toe geworpen, toen ik een hoofddoek ging dragen en vroeg zich af of ik niet wat langzamer aan kon doen. Niet dus. Ik vond het ook vervelend dat ik een hoofddoek droeg en hij niet eens een baard wilde dragen. Alsof ik er alleen voor stond.  

Maar de tijd heelt alle wonden. Ik heb jarenlang met veel plezier in een moslimomgeving gewerkt. Het contact met de familie was al heel gauw weer hersteld en via facebook heb ik weer contact met een oude vriendin. Ook heb ik er vrede mee dat mijn man nog steeds geen baard draagt. Ik ervaar regelmatig momenten van plezier en soms ook puur geluk. Het zit in de kleine dingen: bij het zien van een bloemetje; de geur van de regen; de gezelligheid met de kinderen en ook in mijn gebeden, mits ik de rust in mezelf kan vinden.

Stop met willen en denken
Het heeft even geduurd dat ik in de gaten had, dat ik zelf in staat ben om dit geluksmoment te creëren door mijzelf volledig over te geven aan God op het moment dat ik voor Hem sta en voor Hem kniel in het besef, dat Hij de Enige is die het waard is om voor te buigen. Het zijn de momenten dat ik stop met willen en daardoor stop met denken en dat ik alleen nog maar dankbaarheid voel.

25 jaar lang is meer dan de helft van mijn leven. En na al die jaren ben ik nog even blij met Allah als mijn Heer, met Islam als mijn geloof en met Mohammed, vrede zij met hem, als mijn boodschapper.