mensen
ik zie ze liever niet
op momenten van verdriet
liever eenzaam
want o zo'n sterke vrouw
die niemand nodig heeft
in mij is verscholen
een verlangen
naar een arm om me heen
begrip
voor mijn kwetsbaarheid
en mijn kracht
'flinke meid'
afstoten
en
aantrekken
er is geen peil op te trekken
begrip voor wie wegblijft
ik weet dat ik het red
want achter de wolken
schijnt nog altijd diezelfde zon
melancholisch mens die ik ben
Geen opmerkingen:
Een reactie posten