Tijd voor een beeldenstorm

Ze worden steeds groter en het worden er ook steeds meer. We worden er bijna mee doodgegooid. Er moet en zal een Boeddha-beeld uw koninkrijk binnenkomen, want zo word je zogenaamd bevrijd uit de kringloop van wedergeboorte en zal je nooit meer lijden. Niet dat de Nederlanders dit doel kennen die zo'n beeld in huis nemen. Het is gewoon leuk zo'n beeld, want we leren dat boeddhisten aardig zijn, dus dan zal hun levenswijze ook wel aardig zijn. Dat het imago verstoord wordt door de terroristische boeddhisten die moslims levend verbranden, martelen en verkrachten in Myanmar, mag de Boeddha-pret niet drukken. Er zijn zelfs Boeddha-knuffels te koop. 

Bij mijn weten heb ik nooit beelden in mijn kamer gehad als kind. Ik was namelijk bang voor beelden. Vooral omdat ik er 's nachts spoken van maakte in mijn fantasie. Zelfs de patronen op de gordijnen werden heksen. Het was ook zo pikkedonker in m'n kamer.

Vroeger in de kerk waren er ook geen beelden. Ik ben namelijk 'opgegroeid' in de Vrijzinnig Hervormde gemeenschap - meer vrijzinnig dan hervormd zeg ik maar altijd, want zodra de kerk verkocht en afgebroken werd, hield de gemeenschap min of meer op te bestaan. In die kerk waren er geen beelden. Wel harde houten banken, pepermuntjes en een groot kerkorgel, waar Wiebert op speelde, die aan de overkant van de straat woonde. Ik vond de beelden in de katholieke kerk van Jezus, vrede zij met hem, waar hij aan het kruis hing, maar eng. Nooit kwam het in mij op zo'n beeld te aanbidden.

Ik vond de verhalen over de twee beeldenstormen die Nederland gekend heeft machtig . In de zestiende eeuw en in de negentiende eeuw vonden er beeldenstormen plaats. Zowel figuurlijk - het ging om een vernieuwing en versobering in de kerk - maar ook letterlijk - vele beelden, knielbanken van houtsnijwerk en allerlei andere relikwieën werden vernield.

Ook toen de profeet Mohammed, vrede zij met hem, terugkeerde van Medina naar Mekka en geaccepteerd werd door de bevolking, sloeg hij de beelden in en rondom de Ka'aba - het kubusvormige 'huis van Allah - kapot.

Zo ver wil ik niet gaan, alhoewel mijn handen jeuken. Het moge duidelijk zijn dat ik de beelden nooit heb gemist. Maar de beelden in de Blokkers, de Intratuins en de Actions kan ik missen als kiespijn. Hoe ik me echter ook wend of keer; ze zijn zelfs binnengedrongen in de woonkamers of in de tuinen van mensen die ik hoog en liefheb.

Ik hoop uit de grond van mijn hart, dat deze mensen bewust worden van waar ze mee bezig zijn. Deze beelden brengen hen geen goeds, kunnen niets voor hen doen en leiden alleen maar af van de weg die zij zouden moeten gaan, namelijk de weg van de aanbidding van de Ene God. Er is niets onschuldigs aan zo'n beeld. Er gaat een levensovertuiging achter schuil, die wordt opgedrongen door de commercie.

Ik hoop dat Nederlanders binnenkort ophouden met het verzamelen van die Boeddha-beelden. Het is tijd voor een nieuwe beeldenstorm.