De nostalgie van het schaatsen

“Olé, oléhe, olé, olé. Olé, oléhe, olé, oléh….”  Vroeger, en dan praat ik over bijna 34 jaar geleden, ging ik met mijn vriendin en haar grote broer en diens vriendin vaak naar schaatswedstrijden. Ik heb Hilbert van der Duim wereldkampioen zien worden door hem naar de eindstreep te schreeuwen in 1980, totdat mijn stem schor was.  Ik moest even googlen om een video te vinden van deze grandioze overwinning in het stadion in Assen. En terwijl ik naar de beelden kijk van toen - middels de link die ik onderaan dit artikel geplaatst heb - schieten de tranen in mijn ogen.

Dit soort emoties kan ik niet echt duiden. Is het de nostalgie van vroeger? Worden er geuren opgeroepen, zoals de soep in de thermoskan die we uit onze meegenomen mokken aten? De smaak van warme chocolademelk met een dik stuk ontbijtkoek? Voel ik de kou nog in mijn halfbevroren voeten die in de auto onderweg terug naar huis gingen gloeien? Zijn het de geluiden - het overweldigende galmen van de stemmen van alle mensen bij elkaar in dat stadion? Of is het het ongelooflijke idee dat mijn nichtje uit Assen, die ook was komen kijken zonder dat we dat van elkaar wisten, van alle mensen in het stadion precies achter mij was gaan staan als toeschouwer, waardoor ik besefte: toeval bestaat niet?

Het kan ook met een verscholen nationale trots te maken hebben. Een trots die ik nu ook voel als ik naar de Olympische Winterspelen kijk. Het is niet dat ik er elke dag voor ga zitten. Mijn kinderen zijn de baas over de afstandsbediening, m.u.v. maandagavond, waarin ik hem steevast opeis om naar Spoorloos te kijken. Maar als ik kijk, dan duw ik onze sterren op het ijs bijna over de finish. Ik beweeg heen en weer zonder dat ik het besef en ik juich als er weer een medaille gehaald is door onze Nederlanders. Ik zei nog schertsend tegen mijn man, die er stiekem toch van gedroomd had dat één van zijn zoons een prof-voetballer zou worden: “Je kan de jongste beter laten schaatsen, dan maakt hij meer kans om voor Algerije uit te komen tijdens de Olympische Winterspelen.”

Het is niet dat ik zelf zo sportief ben. Behalve mijn wekelijkse twee uren-durende wandeling ben nu geen lid meer van een vereniging zoals in mijn jeugd. Toen gymde, tenniste en volleybalde ik en de hele zomer lang was ik in het buitenbad van het dorp te vinden, waar ik meedeed met Zwemvierdaagse. En in de winter schaatste ik met zwakke enkeltjes op mijn hoge noren in het kielzog van mijn vader op de ijsbaan bij ons in de buurt of op het kanaal naast onze boerderij. Maar het is heel goed mogelijk dat ik toen mee deed omdat mijn zus, mijn vriendin en ook mijn vader zo sportief waren. Het grappige is dat als ik mee deed, dat ik dan toch bijzonder fanatiek was. En dan heb ik nog steeds. Vooral bij een wedstrijdje. Dan komt ‘het beest’ in mij naar boven, dat de concurrenten wil verslaan.

Eerste ben ik nooit geworden. Niet toen ik op de lagere school zat en we wedstrijden schaatsten. Niet toen ik mee gymde met de keurgroep en ik mee ging naar wedstrijden, niet op de atletiekbaan waar de kinderen van alle scholen in de omgeving tegen elkaar streden en niet bij het tennissen. Er was altijd iemand die harder ging of beter speelde, soepeler was of zoals bij de keurgroep met netjes gestrekte armen en benen de nekkiep over de bok deed. Ik vond het wel jammer, maar dat mocht de pret niet drukken. Ik was ook wel tevreden met de derde plaats in de wedstrijd schaatsen 10 t/m 12 jaar. Het bekertje moet ik nog ergens hebben bewaard.

De herinneringen aan mijn jeugd zijn zoet. Daarom denk ik toch dat de emoties die de Nederlandse schaatsers tijdens de Olympische Spelen bij me los maken voortkomen uit nostalgie. Ik heb een onbezorgde en gelukkige jeugd gehad, waar ik nu nog op kan teren. Goeie ouwe tijden!

http://nos.nl/video/207267-1982-van-der-duim-wereldkampioen.html

Succes

Geef je niet over aan een leven vol beperkingen

Wees niet bang voor teleurstellingen of moeilijkheden

Neem die hindernissen gewoon

Je zult zien

dat om succesvol te zijn

je doorgaans eerst een paar keer moet vallen

Als je later terugkijkt

blijkt die hindernis toch niet zo hoog geweest te zijn

Het waren slechts jouw gedachten 

en wat anderen van jou wensten en verwachtten

Hartelijk dank voor je reactie op de vacature

Hartelijk dank voor je reactie op de vacature.

Wij hebben uw gegevens in goede orde ontvangen.

Bedankt voor je open sollicitatie. Helaas hebben we op dit moment niet de middelen om je een plek te kunnen bieden. 

De sluitingsdatum is inmiddels verstreken. Vanwege de vele reacties ben ik nu alle kandidaten aan het bevestigen. De sollicitatie commissie is alle reacties aan het bekijken en selecteren en zodra er meer bekend is over de procedure zullen wij je hierover informeren. Maar mogelijk laten we het hierbij.

Het gaat hier niet om een vacature, maar om een stageplaats.
Mocht je daar interesse in hebben, dan hoor ik graag van je. Da's namelijk veel goedkoper.

Op dit moment zijn er meerdere kandidaten die beter voldoen aan het gevraagde profiel. Dat betekent dat de procedure nu niet met u wordt voortgezet. Wellicht dat er op een later moment nog contact met u wordt opgenomen indien dat voor de invulling van deze positie relevant kan zijn. Maar u begrijpt natuurlijk ook wel, dat we dit alleen maar zeggen om vooral vriendelijk over te komen. 

Nadat ik informeerde naar de invulling van een vacature: De commissie is zich nu aan het buigen over de reactie en binnen een week krijgt iedereen uitsluitsel. Door de zomervakantie is de procedure vertraag. Na een week nog geen reactie. Na twee en drie weken ook niet. 

Vier weken later: Helaas moet ik u meedelen dat de commissie besloten heeft de sollicitatieprocedure met u niet voort te zetten.  Wij danken u voor te getoonde interesse en wensen u veel succes bij verdere sollicitaties Drie maanden te laat en dan zo'n korte reactie. Dat is wel erg kort door de bocht

Nog korter Dank voor uw mail. Ik acht u artikelen niet geschikt voor publicatie in ... Ik acht u echter niet geschikt om dit te beoordelen

Helaas kan ik je niet verder helpen als het gaat om journalisten / redactiefuncties. Onze redacties zijn zelfvoorzienend en daarom kan ik je alleen maar adviseren om je sollicitatie richting de verschillende redacties te versturen. Zelfvoorzienend? Ouwe (blanke) jongens krentenbrood noemen we dit.

In totaal hebben we 89 reacties ontvangen op deze functie. Uit de brievenselectie hebben we een aantal kandidaten geselecteerd waarvan wij verwachten dat zij goed passen binnen het functieprofiel. Helaas moet ik u meedelen dat u niet in aanmerking komt voor de vacante functie. Da's balen zeg.

Het aantal reacties op deze functie was voor ons overweldigend, meer dan 70. Hierdoor waren we genoodzaakt streng te kijken naar de eisen die in de vacature gesteld waren. We hebben gekeken naar je ervaring, je (studie)achtergrond en naar affectie met de doelgroep. Via deze weg willen we je mededelen dat je helaas niet uitgenodigd wordt voor een gesprek. But I love your doelgroep.

Inmiddels hebben wij alle binnengekomen sollicitaties zorgvuldig bekeken en een eerste selectie gedaan. Wij hebben besloten de procedure in eerste instantie voort te zetten met andere kandidaten die beter passen bij het door ons gewenste profiel.
Alweer dat profiel. Wat een dooddoener.

Inmiddels hebben wij alle binnengekomen sollicitaties zorgvuldig bekeken en een eerste selectie gedaan. Wij hebben besloten de procedure in eerste instantie voort te zetten met andere kandidaten die beter passen bij het door ons gewenste profiel. Ander bedrijf, zelfde reactie. Huh?

We hebben meer dan 250 reacties ontvangen op onze vacature. We hebben ons best gedaan om alle sollicitaties te beoordelen om uiteindelijk een beperkt aantal kandidaten uit te nodigen voor een eerste kennismakingsgesprek.

 Het spijt me je te moeten laten weten dat jij niet tot de geselecteerde kandidaten behoort die we uitnodigen voor een eerste gesprek. Niet omdat we je werkervaring en vaardigheden in je CV niet waarderen, maar omdat andere kandidaten beter aansluiten op het gevraagde profiel. In verband met het grote aantal reacties dat wij hebben ontvangen, kunnen wij helaas niet ingaan op vragen over de specifieke reden waarom je niet behoort tot de geselecteerde kandidaten. Ondanks de afwijzing, streelt de lengte ervan mijn egootje. 

Vanwege het grote aantal sollicitaties is het helaas niet mogelijk om u via deze weg persoonlijke feedback te geven op uw sollicitatie. En dat stel ik ook op prijs.

Hoe klinkt een afwijzing in andere talen? Thank you for your interest in the Editor’s position at ...... We carefully reviewed your application and regret to inform you that we have chosen to pursue the selection process with other candidates whose profiles more closely match our priorities. Klinkt niet beter. 

Maar we blijven positief: Ik vind je brief en je cv interessant, maar op dit moment hebben we niet direct iemand nodig. Ik houd je brief echter wel in portefeuille, zodat we eventueel in de nabije toekomst nog contact met je kunnen opnemen 

Je bent nu opgenomen in onze kandidatenpool speciaal voor de Non Profit. Zodra wij een passende vacature hebben ontvangen, word jij direct door ons geïnformeerd. Hier hoef je dus niets meer voor te doen, wij mailen jou de vacature toe! 

We wish you the best of luck in your future pursuits.