zondag 16 juni 2013

You're sexy and you know it!

Het Britse stylistenduo Trinny and Susannah gaat in Missie Holland de straat op om vrouwen bij de borsten te grijpen om te weten te komen of ze de juiste of juist geen bh draagt. Judged by jury waarbij een vrouw van achter gespiegeld glas wordt bekeken door een jury die haar genadeloos afmaakt om aan het eind van het programma in een paar dagen tijd getransformeerd zijn in een stuk, waarmee de mannen van een geheel nieuwe jury graag mee op stap zouden willen gaan. Verder heb je nog talloze dergelijke programma's die allemaal hetzelfde doel dienen, namelijk de vrouwen aansporen om bepaalde kleding te dragen, bepaalde make-up te gebruiken, het haar in een bepaalde snit te knippen en indien nodig om cosmetische operaties te ondergaan. Als de vrouwen gevraagd wordt wat ze willen, antwoorden ze bijna allemaal eensgezind: "Ik wil er sexy uitzien."

Ik ga deze vrouwen niet veroordelen, want daar heb ik het recht niet toe. Deze vrouwen willen graag mooi gevonden worden. Wie wil er nou niet mooi gevonden worden? Waar ik problemen mee heb, is het woord sexy. Want dat woord is afgeleid van het woord seks. Als je zegt dat je er sexy uit wil zien, dan betekent dat toch dat je er zó lekker wil uitzien dat iemand seks met je wil? Als dat eigenlijk niet je bedoeling is - en je bedoelt eigenlijk 'leuk', 'vlot' of zelfverzekerd', dan moet je op je woorden én je kleding letten.

Volgens mij is Nederland en een groot deel van de wereld zo overladen met het woord sexy, dat zelfs jonge meisjes denken dat ze er sexy bij moeten lopen. Jonge meisjes lopen soms rond als sexy vrouwtjes en zenden onbewust allerlei signalen uit, terwijl ze nog kind zijn.. En oudere vrouwen doen ongelooflijk hun best om er sexy uit te zien door flink wat te tonen van bepaalde lichaamsdelen: borsten en benen. By the way: een oudere vrouw met blote benen is echt niet sexy hoor!

Hoe ziek zijn we met elkaar dat elke nieuwe auto aangeprezen moet worden met een halfblote vrouw die over de motorkap kronkelt? Wie wil dat? Wie bepaalt dat? Waarom zijn mannelijke artiesten geheel gekleed omringd met veel vrouwen op superhoge hakken en superkorte rokken? Het lijkt of de vrouwen het zelf willen. Ze zeggen ook: dat doe ik voor mezelf. Ik vind het leuk - lees sexy - om mooie kleding uit te kiezen. Ik voel me daardoor zelfverzekerd. Wat een seksistische opmerking!

Ik geloof er overigens geen barst van dat zelfvertrouwen van sexy kleding afhangt. Zelfvertrouwen komt van binnen. Elk mens is uniek en heeft de wereld iets te bieden. Als die vaardigheden aan de buitenwereld gepresenteerd worden met een kort rokje, een decolleté en een laag make-up, dan leidt dat enorm af. En niet alleen mannen zijn dan afgeleid. Ik als vrouw blijf ook kijken naar dat decolleté. Dat doe ik niet expres. Dat gaat vanzelf. Het verschil met de blik van de man is dat ik analyseer en dat hij zich verlustigt.

Ooit zei een cameraman tegen mij: "Eigenlijk snap ik die hoofddoek niet. Het gaat in de wereld toch om het spel van flirten. Dat is toch onschuldig. En het maakt het leven leuk?" En dat is misschien het antwoord op mijn vraag. Mannen willen graag dat vrouwen er verleidelijk uitzien. Mijn oma had mijn moeder een levensles geleerd die mijn moeder weer aan mij doorgaf en die ook weer doorgeef aan mijn dochters en dat is: "Kerels wolt altied wal." Vrije vertaling vanuit het Drents: "Mannen zeggen nooit nee."

Ik erger me aan het oversekste gedoe op de televisie. Vrouwen moeten gewaardeerd willen worden om wie ze zijn en niet omdat ze mooie borsten en billen hebben. Een vrouw wordt daarmee gereduceerd tot de lap vlees dat prijkt in de vitrine van de slager en dat alleen maar geschikt is om de man te dienen. Als dat is wat je wil in het leven, moet je niet verbaasd zijn als je wordt behandeld als een nummer door mannen.


Toch gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik blijf kijken naar deze programma's. Ik wil toch zien hoe de vrouw er na de metamorfose uiteindelijk uitziet. Ik vind het toch mooi om te zien hoe die vrouwen stralen aan het eind van het programma.

Ik ben er ook uit wat het geheim is van het succes van die programma's: het is de persoonlijke aandacht die de vrouwen krijgen; er wordt geluisterd naar hun verhaal; ze worden in de watten gelegd en verwend. Bovendien krijgen ze styling-en make-up-tips. In deze tijd waarin de vrouw de perfecte moeder, vrouw en collega wil zijn vergeet ze zichzelf nogal eens. En dan is persoonlijke aandacht volgens mij dé reden dat ze zo gaan stralen en er dus zelfverzekerd uitzien. Het heeft met seks niets te maken.

donderdag 13 juni 2013

"Verrassing!" O nee, het heeft een hoofddoek

Het lijkt me wel wat: ik ben uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek, terwijl men niet op de hoogte is dat ik een moslim ben mét hoofddoek. En als ik dan tevoorschijn kom en zie dat ze terugdeinzen en denken ‘o nee, het heeft een hoofddoek’ spreid ik mijn armen en roep hard: “Verrassing!” Maar wacht, we moeten even terugspoelen. Want eerlijk gezegd past het volgende filmpje beter bij me: als ik tevoorschijn kom en zie ze terugdeinzen gooi ik mijn charmes in de strijd. Niet mijn vrouwelijke charmes, maar gewoon mijn power.




Ik ben officieel uitkeringsgerechtigde. Alweer twee maanden. Ik heb een outplacementtraject afgerond, waarvan ik in eerste instantie het nut niet inzag. Ik wilde gewoon meteen een opleiding volgen, want al dat gepraat is niet aan mij besteed. Maar dat mocht niet van mijn ex-werkgever. Het was even slikken, dat ik niet mijn eigen gang kon gaan, maar ik besefte al gauw dat ik mij gewoon maar moest overgeven aan wat op mijn pad zou komen. Wij mensen maken plannen, maar Allah doet dat ook.

Ik heb drie loopbaancoaches in de ogen gekeken, maar bij de laatste wist ik meteen dat ‘het wel goed zat’. Ze had eerlijke ogen en was onbevangen. Dat zien wij hoofddoekdragende moslima’s over het algemeen namelijk meteen, of iemand ons moet of niet moet. Ze gaf gelijk aan tijdens het gesprek dat ze veel potentie in me zag. De eerste coach die ik sprak begon gelijk aan het eind van het kennismakingsgesprek over het feit dat hij niet begreep waartoe de hoofddoek diende. Ik heb het keurig uitgelegd. Toen vertelde hij dat zijn dochter ook moslim was geworden, wat hij heel moeilijk had gevonden. Ik zei toen: ‘Dan zit ik zeker in je allergie?” Hij probeerde mij ervan te overtuigen dat hij een professionele houding had en dat hij mij best wat tegenstand kon bieden, want ik kwam krachtig over. Maar ik had niet zo veel zin in tegenstand.

Mijn lieve loopbaancoach die mij over het algemeen heel goed adviseerde, reed één keer een scheve schaats. Ze vroeg me namelijk heel voorzichtig hoe ik er over dacht om mijn hoofddoek af te doen “als het om een heel leuke baan gaat, maar het enige beletsel je hoofddoek zou zijn.” Ze adviseerde me ook mijn foto op Linkedin weg te halen. Want de werkgevers zouden mogelijk bij het zien van mijn foto gauw weg klikken of mijn sollicitatiebrief terzijde leggen. Daarbij zouden ze de kans missen om te ervaren dat ik een verrijking voor de organisatie zou vormen.

Ik antwoordde haar, even voorzichtig, dat ik mijn hoofddoek nooit af zou doen om een baan te kunnen krijgen. Ze zouden hierdoor niet alleen een kans missen, maar ook de boot. Had zij mij niet zelf een boek geleend waarin werd aangeraden om als sollicitant met allochtoon klinkende naam niet anoniem te solliciteren? Want je zou toch niet bij een bedrijf willen werken waar men eigenlijk racistisch is? Daar vond ze wel wat in zitten. Ik moest het helemaal zelf weten. Als ik maar besefte dat ik hiermee mijn kansen verkleinde. Ik zei: “Dat weet ik al lang en het maakt me niet uit, want ik ben niet bang voor de toekomst.” En ik dacht: ‘Allah zorgt wel voor mij.’

Ik kan me niet voorstellen dat ik ooit de hoofddoek af zou doen. Ik ben aan mijn klederdracht verknocht en ermee vergroeid. Die vergroeiing is bijna letterlijk. Ik weet nog dat we zo’n acht jaar geleden op de Route du Soleil onder in Spanje een auto-ongeluk kregen, waarbij we tegen de betonnen middenberm tot stilstand kwamen, nadat we een aantal keren rondjes hadden gedraaid. Ik was eventjes helemaal van de wereld. Ineens trok mijn man de portierdeur open en riep: “Gordji (kom eruit), het is gevaarlijk. We moeten aan de kant.” Terwijl ik over mijn hele lichaam trilde, realiseerde ik mij ineens dat mijn hoofddoek door de klap was afgegleden. Ik graaide naar mijn hoofddoek. Mijn man kon zijn oren niet geloven: “Kom nu die auto uit!” Maar werkelijk waar, met gevaar voor eigen leven heb ik eerst ‘op de automatische piloot’ mijn hoofddoek om geknoopt.

Om een lang verhaal kort te maken. Ik doe mijn hoofddoek niet af, ook al zou ik bij VPRO Tegenlicht aan de slag mogen gaan. Daarom: werkgevers van Nederland opgelet: zoekt u iemand die aardig is met tekst en beeld en heeft u geen moeite met mijn krachtige uitstraling, dan kom ik graag langs om kennis te maken. U zit dan wel aan die hoofddoek vast.

Dit artikel werd eerder gepubliceerd in MoslimVandaag Exclusief.

maandag 3 juni 2013

Baard is 'in' en gezond

Waren baarddragende moslimmannen tot voor kort ouderwets, tegenwoordig zijn ze helemaal 'in'. We hoeven maar naar de reclame te kijken, of er komen stoere, knappe mannen met baarden in voor. Maar behalve dat onze broeders nu trendy zijn, zijn ze ook nog eens goed bezig met hun gezondheid.

Uit het onderzoek van de universiteit van Oxford bleek dat baarden namelijk 90 tot 95% van de UV straling van de zon tegenhouden, waardoor je minder snel een oudere huid krijgt en het risico op huidkanker verkleint. Ook als je astma hebt zou de baard helpen om pollen en stof weg te houden bij je neus en ogen. Daarnaast helpt een baard ook nog eens om jezelf te beschermen tegen de elementen, waardoor je jong en fris blijft. Als laatste is scheren één van de grootste oorzaken van acne, ingegroeide haren en bacteriële infecties. Doe je dat niet dan heb je daar ook geen last van.

Dan gaat het natuurlijk wel om goed verzorgde baarden. Een vieze baard kan infecties verspreiden en een not goed verzorgde baard is gewoon een paupere look. Bovendien is het netjes bij houden van de baard een goed gebruik -een soenna - van onze profeet Mohamed, vrede zij met hem.



De trend lijkt vanuit Amerika te zijn overgewaaid. Daar gaan ze zelfs nog een stapje verder. In de stad Philadelphia zouden met name Afro-Amerikanen en hiphoppers ook de traditionele islamitische kledingstijl hebben overgenomen. Sommigen dragen behalve de baarden ook broeken tot boven de enkel en lange blouses tot over de knie. Het zou puur om een nieuwe modetrend gaan en los staan van het geloof. Vandaar dat ze in de volksmond ook wel 'assalam-fakems' genoemd worden - een woordspeling op 'assalam alaikoem' - de vredesgroet van de moslims.

De baard zelf heeft ook een 'merknaam' gekregen met 'Sunni' of 'Philly baard", omdat de baard geïdentificeerd wordt met de Stad van Broederlijke Liefde: Philadelphia dus.

De populariteit van de baard toont tegelijkertijd aan, dat de islamitische cultuur geaccepteerd lijkt te worden in Philadelphia.

bron: menandstyle.nl; muslimvillage.com

Dit bericht was eerder geplaatst in MoslimVandaag