Ik heb zo te doen met onze gast. Hij is begin veertig, heeft de vluchtelingenstatus niet gekregen, omdat zijn verhaal niet 'waterdicht' was. Hij heeft een paar keer vastgezeten. Eerst omdat hij uitgeprocedeerd was. Daarna nog twee keer, een keer als illegaal en een keer omdat hij ergens vals van beschuldigd werd. Hij was helaas te goed van vertrouwen geweest.
Het is een Algerijnse man met een hart van goud, altijd goed voor ons geweest en dol op onze kinderen. Hij zal nooit een verkeerde gedachte koesteren. En toen hij nog een huis had, gedurende zijn asielaanvraag, was iedereen welkom bij hem thuis, inclusief profiteurs. En profiteren deden ze. Het liefst zou hij een gezin beginnen, deze broeder, maar hij heeft de droom al min of meer opgegeven. "Ik heb geen geluk," zegt hij. Want als je paspoort gestolen is ben je een niemand in Niemandsland.
Je bent goed genoeg om de smerige klusjes te klaren, die Nederlanders nog steeds niet willen aanpakken. Je bent goed genoeg om uitgebuit te worden. Je bent goed genoeg om aan de kant geschoven te worden door een nieuwe vreemdeling die ook voor 2 euro per uur bereid is om zijn handen uit de mouwen te steken. Je wordt beschouwd als crimineel als je wordt opgepakt, in de gevangenis gezet gedurende enkele maanden lang. En je wordt soms geholpen door een criminele agent, die meent van jou te kunnen profiteren, door het doen van valse beloftes.
Je bent helaas niet goed genoeg voor iemands dochter, want papieren heb je niet. Je kan eigenlijk ook niet terug naar je eigen land, want daar is de verwachting dat je rijk bent. Je bent namelijk goed genoeg geweest om steeds geld te sturen aan de familie, die daar een huis van hebben kunnen bouwen. Dat je daarvoor krom gelegen hebt, beseffen ze niet. Ze willen waarschijnlijk alleen maar meer. Nu met de crisis verdien je haast niks meer. Je keert toch niet terug na zoveel jaar met lege handen?
Mijn man en ik hebben een paar keer toe een poging gedaan om hem aan de vrouw te helpen, maar volgens die vrouwen was er "geen klik". Hij is inderdaad geen man van zoveel woorden in gezelschap, dus daar kan je je op verkijken. Die aantrekkingskracht en klik was er wel met die andere broeders, waarvan ze nadien overigens even snel gescheiden waren als ze getrouwd waren.
Onze gast blijft daarom een niemand in Niemandsland. Maar niet voor ons gezin. Wij hebben hem in onze hart gesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten