Zo genânt!

Door de jaren heb ik mezelf in heel wat gênante situaties begeven  met mijn hoofddoek. Nu kan ik er de grap van inzien; destijds lachte ik als een boer met kiespijn. Eigenlijk heb ik mezelf best een beetje belachelijk gemaakt zo nu en dan.

De meest gênante ervaring was toen ik voor een maagonderzoek naar het ziekenhuis in Hilversum ging, waar we toen nog woonden. Ik had zo veel last van maagpijn dat de huisarts een maagzweer vermoedde. Ik had me voorbereid op het onderzoek: een lange legging  en een t-shirt met lange mouwen in het geval een man mij zou helpen.  Mijn naam werd genoemd in de wachtkamer en een zuster kwam me ophalen  - een zuster, hè gelukkig. Alles uit behalve onderbroek en hemd, was de opdracht. Nou, dacht ik, dan kan ik me wel aan haar opdracht houden en ik kleedde me uit. De zuster riep me. Ik liep achter haar aan naar binnen en ontwaarde meteen twee dokters. Mannen! Ik wist niet hoe snel ik mijn hoofddoek van de kapstok moest graaien. Gauw knoopte ik hem om mijn hoofd.

Daarna werden de foto’s gemaakt. Ik moest op een band gaan liggen, die de scan in zou gaan. In eerste instantie moest ik mij echter allerlei kanten opdraaien. Ik schaamde mij kapot. Daar lag ik dan, bijna helemaal bloot op onderbroek en hemd na, maar natuurlijk wel met mijn hoofddoekje op mijn hoofd en een man die mij van alle kanten bekeek. 

Bij thuiskomst heb ik van de zenuwen heel hard gelachen. Ik  weet zeker dat de twee dokters en de verpleegster in een deuk hebben gelegen toen ik vertrok. En gelijk hadden ze.

Het doet me denken aan de interim die ooit was aangesteld bij de omroep waar ik werkte en die op een keer zei tijdens een of andere receptie tegen een of andere bobo van de televisie: “Die moslimvrouwen, ze zouden zelfs in bikini over de catwalk lopen, zolang die hoofddoek maar opblijft.” Dirty old man, concludeerde ik toen en ik keek hem aan met toegeknepen ogen. Mocht je willen. Maar in feite heb ik zijn gelijk met mijn eigen handelen bewezen.

Na het onderzoek ben ik overigens gebeld, dat alles in orde was. “U hebt helemaal niets, gefeliciteerd,” zeiden ze. Maar ik had toch maagpijn? Later heb ik begrepen wat er toen aan de hand was. Ik ging naar een alternatieve genezer  die door middel van het intakegesprek mij vragen stelde ‘van kop tot teen’.  Zij verklaarde mijn pijn: “Dat komt door de staalpillen die u tijdens de zwangerschap hebt moeten slikken tegen bloedarmoede,”   en hielp mij vervolgens aan mijn klachten.