maandag 17 november 2014

Geen rotzooi op mijn bord

De afgelopen heeft mijn echtgenoot heel wat te verstouwen gehad. Het valt ook niet mee als je een vrouw in huis hebt die je tot drie keer toe bewust maakt van alle rotzooi die aan het voedsel wordt toegevoegd of van het dierenleed dat de dieren ondergaan die uiteindelijk op ons bordje terecht komen.


Ik kan me er zo druk om maken.
Bijvoorbeeld om de koe van wie ik de melk drink en die compleet uitgemolken al na zo'n vijf à zes jaar sterft, zo maakte het televisieprogramma Radar de afgelopen week bekend. Ook zien vele koeien nauwelijks het daglicht gedurende hun leven. Haar kalfjes worden na de geboorte gelijk weg gehaald bij de moeder en in een klein hokje gestopt met nauwelijks enige ruimte om te bewegen, laat staan om te spelen, om uiteindelijk binnen een jaar geslacht te worden. Arme beesten.


Ook maak ik me druk om de gekweekte vis, of liever de bacteriën op de vis die ervoor zorgen dat een eventuele antibioticakuur niet meer werkt, zo lazen we deze week op verschillende websites. Behalve die bacteriën zijn er wel meer zaken waar we ons zorgen over moeten maken. Want de gekweekte vis krijgt vismeel als voeding, waarin een giftige stoffen zitten, zoals dioxines en PCB's. De vissen worden bovendien vaak gekweekt in vakken in de oceaan, waarvan het nabijgelegen water vaak verontreinigd is met afvalstoffen, voedsel en antibiotica. De vissen die in de grote oceaan zwemmen, vergaat het ook al niet beter. Die zitten vol met plastic afval dat door de mens gedumpt is. Eet smakelijk.


Behalve via de media vang je ook van alles op in je kennissenkring. Ik was uitgenodigd voor een Turks ontbijt en kreeg allerlei heerlijke kaassoorten aangeboden van eigen makelij. Er lagen ook plakjes Goudse kaas, waarvan ik er ook eentje nam. Maar toen hoorde ik dat er op elk plakje iets gespoten wordt, zodat het langer goed blijft. Thuis ging het gelijk opzoeken: E 251 natriumnitraat, mogelijk kankerverwekkend. Ik dacht: alles, maar niet de Goudse kaas!


Tot slot schrok ik me rot toen ik hoorde dat het maandverband ook al niet veilig is. Vrouwen met baarmoederhalskanker werden door hun specialist aangeraden om per direct te stoppen met het gebruik van maandverband en al helemaal met tampons. Er zijn namelijk schadelijke stoffen aan toegevoegd, zoals dioxine, dat mogelijk kanker veroorzaakt. Het is in elk geval slecht voor het immuunsysteem van zowel man als vrouw. Het is namelijk ook in verband gebracht met de verminderde spermaproductie van de man. Waarom luiden deze specialisten dan niet de noodklok? Ik wist al dat het met de papieren luiers van onze baby’s slecht gesteld is. Wijs mij de moeder van wie het kind geen luieruitslag heeft gehad door de luiers? Volgens mijn schoonmoeder hadden de baby’s vroeger, met de wasbare katoenen luiers, nooit last van luieruitslag.


Deze brokken met schokkende informatie kwamen deze week mijn brein binnen. En ik vroeg me af of ik ooit nog onbekommerd zou kunnen genieten van eten met al die rotzooi die er in zit?


Maar eigenlijk weet ik het antwoord ook al. Ja hoor, ik blijf genieten van lekker eten. Op het moment van koken en eten denk ik niet aan alle gevaren waar ik aan bloot wordt gesteld, maar geniet ik van de smaak en de gezelligheid van het gezin.


Ik denk dat ik meer te stellen zal hebben met mijn man die in de stress schiet doordat hij nu meer geld moet gaan uitgeven, want gezond en puur eten kost wat.Toch zal ik hem onder lichte druk blijven zetten, omdat het voor de gezondheid en veiligheid van zijn eigen gezin is. Want het is natuurlijk van den gekke dat we wel bereid zijn om medicijnen en allerlei behandelingen te betalen die we nodig hebben voor onze welvaartsziekten, maar dat we op het preventieve vlak onze best niet willen doen vanwege het geld.  




Heeft de duivel niet beloofd om ons van alle kanten te belagen, van onderen, van boven, van links en van rechts? Ik besefte de afgelopen week ineens dat het daarbij niet alleen om het influisteren van woorden gaat, maar dat het veel verder reikt. Van alle kanten valt hij ons aan. Is het niet via door middel van de media, dan is het wel in ons eten, of in ons maandverband of in de luiers van onze kwetsbare baby’s.


Maar gelukkig zijn er verschillende wegen die wij kunnen bewandelen om ‘de duivel’ te vermijden. We kunnen besluiten, dat we geen rotzooi meer op ons bord willen. We kopen geen producten met E-nummers meer. Die zijn vaak toch niet halal, dus dat moet geen probleem voor ons zijn. We kunnen er voor kiezen te koken met verse producten van de markt of uit eigen tuin. En er zijn verschillende alternatieven voor ‘chemisch’ maandverband, zoals biologisch maandverband of wasbaar maandverband. Datzelfde geldt voor de luiers. Het scheelt ook nog eens handenvol geld als je wasbare luiers koopt. We laten onze hoofden niet hangen, maar blijven zoeken naar een gezondere leefstijl, zodat we niet alleen onszelf maar ook onze kinderen beschermen. We mogen niet vergeten,  dat we hier op aarde zijn gezet als rentmeester. We zijn verantwoordelijk voor het welzijn van mens, dier en de natuur. We moeten beseffen dat we onderdeel zijn van de kringloop en dat als wij slecht zorgen voor dier en natuur wij in feite onze eigen gezondheid verkwanselen.
www.optimalegezondheid.com, www.voedingscentrum.nl

Dit artikel is eerder gepubliceerd in het digitale magazine De Stem van de Ummah


Geen opmerkingen: